سیماى حضرت وصى امام على بن ابى طالب (ع )

امامت ، مقام انبیا و میراث اوصیاست  .

امامت ، خلافت خدا و رسول و مقام امیرالمؤمنین و میراث حسن و حسین است .

امامت ، زمام دین و نظم جامعه مسلمین و اصلاح امور دنیا و عزت مؤمنان است  .

امامت ، ریشه و شاخه بالنده دین اسلام است.

تمام و کمال نماز و زکات و روزه و حج ، و برکت اموال فى ء و صدقان ، و امضاى حدود و احکام ، و حقفض ثغور و مرزها، به امام است .

امام،حلال خداوند زا حلال ، و حرامش را حرام کند و حدود خداوند را اقامه نماید، و از دین پروردگار دفاع و مردم را با حکمت و موعظه حسنه و حجت بالغه به سوى پروردگار دعوت کند.

امام ، مانند آفتاب درخشان است که روشنایى آن همه عالم را فرا گرفته و خود در جایى بلند است که دست احدى به آن برسد و دیدگان را توان بافتنش نیست . 

جایى بلند است که دست احدى به آن نرسد و دیدگان را توان بافتنش ‍ نیست  .

امام ، چون ماه تابان و نور فروزان و چراغ درخشان و ستاره رهنما در شبهاى تاریک و رهگذر شهرها و بیابانها و گرداب دریاهاست . 

امام ، آب گواراى تشنگان و دلیل هدایت و نجات از هلاکت است . 

امام ، مانند آتشى در بلندى است که مردم از آن هدایت گیرند و گرمایى است که به آن خود را گم کنند.

امام ، راهنمایى است که آدمى را از مهلکه ها نجات بخشد که هر کس او را ترک کند در هلاکت گرفتار افتد. 

امام ، ابر بارنده و باران شتابنده و آفتاب فروزان و زمین هموار و چشمه جوشان و آب گاه و گلستان است.

امام ، امین رفیق و پدر مهربان و برادر شفیق و پناه بندگان در مصیبتهاى بزرگ باشد.
امام ، امین خدا در زمین و حجت پروردگار در بندگان و جانشین او در شهرهاست و داعى به سوى اوست و مدافع حرمش .

امام ، از گناه پاک و از هر عیب و نقصى منزه است.او مخصوص به علم ، و موسوم به حلم ، و حافظ نظام دین و عزت مسلمین ، و خشم بر منافقان و هلاک کافران است .

امام ، یگانه روزگار است که کس با او قرین نباشد و عالمى با وى برابرى نکند. چون او کسى نیست و نه بدلى دارد و نه مثلى و نه نظیرى . 

امام ، فضل و دانش را بدون کسب و تعلیم فراگیرد و خداوند وهاب علم را به او عطا کند.
پس چه کسى تواند امام را بشناسد و یا او را انتخاب کند؟
هیهات !هیهات !عقول مردم در این وادى سرگردان ، و اندیشه آنان از درک حقایق ناکام است.