امام على (ع) کنار رسول خدا (ص)
زندگى امام به چند مقطع زمانى تفسیم مى شود :
1ـ از آغاز , تربیت امام زیر نظر مستقیم رسول خدا (ص) شروع شده و تا رحلت آن حضرت ادامه مى یابد.
در تاریخ , کمتر زمانى را مى توان یافت که على (ع) در کنار پیامبر (ص) نباشد یا صحنه اى با حضور آن حضرت تحقق پذیرد که على (ع) درلا آن حضور نداشته باشد. اگر از رابطه ى اخوتى که بعدها بین پیامبر اکرم (ص) و على (ع) توسط خود رسول خدا (ص) به وجود آمده, بخواهیم تحلیل واقع بینانه اى ارایه دهیم. باید آنها را نشانى از همدمى و همراهى مداوم این دو در تمام ادوار زندگى بدانیم.
امام این همراهى را در جملات متعدد و در قالب تمثیلات زیبایى بازگو مى نماید که
به ترتیب در خطبه ها 190, 195 و 208 آمده است :
” و لقد کنت اتبعه اتباع الفصیل اثر امه“
من همچون نوزاد شترى که به دنبال مادرش مى رود , پیرو و دنباله رو پیامبر بودم .
امام على (ع) کنار رسول خدا (ص)
امام على (ع) این افتخار را دارد که از کودکى در خانه رسول خدا (ص) رشد یافت. در این باره نقل هاى جالبى وجود دارد که ابن ابى الحدید آن ها را یکجا فراهم آورده است. از جمله از زید بن على بن الحسین (ع) نقل شده است که در آن دوران, رسول خدا (ص) گوشت و خرما را در دهانشان نرم کرده تا خوردن آن راحت تر شده, آنگاه آن را در دهان امام مى گذاشت.
به دلیل همین قرابت بود که امام, نخستین کسى بود که به رسول خدا (ص) ایمان آورد. او خود فرمود: ((لم یسبقنى الا رسول الله بالصلاة.)) در این باره به قدرى شهادات و شواهد وجود دارد که جاى هیچ گونه تردیدى را به افراد منصف باقى نمى گذارد. درباره اسلام آوردن امام گزارش شده است که رسول خدا (ص) از او دعوت کردند تا اسلام را بپذیرد. این امر بلوغ فکرى امام را نشان مى دهد. مسعودى مى گوید: برخى سن امام را در وقت اسلام آوردن کم گفته اند تا بگویند او در زمانى که اسلام آورده طفلى بیش نبوده است . حقیقت آن است که پیامبر (ص) قدر شناس اصحاب فداکار بود, زمانى که از جان گذشتگى امام على (ع) را در همهئ صحنه ها مى دید چگونه مى توانست او را همانند دیگران بداند. این امر سبب شد تا در هر فرصت مناسب, با فرمایشاتى که درباره خصایص و ویژگیهاى آن حضرت مى فرمود, قدر و اعتبار او را به مردم بنمایاند. اینها امورى است که ما به عنوان فضایل امام در مصادر معتبر حدیثى و تاریخى داریم. بعدها زمانى که کتابهاى حدیث در قرن دوم تدوین شد, کسانى که جامع و راوى این کتب روایى بودند, عمدتاً متاثر ازگرایشات عثمانى مذهبانى بودند که براى امام فضیلتى را تحمل نمى کردند. به علاوه آنچه را طرفداران اموى و عثمانى در دوران بنى امیه درباره خلفا و مدافعان صحابى آنها ساخته بودند, نقل مى کردند. بخشى از این جعلیات, درست امورى بود که در اصل, از فضایل امام بود و به خلفا نسبت داده شده بود این تحریفات راه به جایى نبرد,زیرا تا اندازه اى فضایل نقل شده امام جدى, و راویان آن مورد اعتماد بودند که به هر روى در کتابها باقى ماند. در این زمینه راویان کوفى نقش مهمى در حفظ این فضایل داشتند.
ادامه مطلب ...