آیا عمر به هنگام گرفتن بیعت از امام علی (ع) ، به خانه او حمله برد؟
شیعیان می گویند که عمر به هنگام گرفتن بیعت از امام علی (ع) چون به در خانه آن حضرت آمد ، همسر آن حضرت که اندر پس در بود را مورد آزار قرار داد و کودکی را که ایشان باردار بود ، کشت. کودکی را که پیامبر نام او را محسن نام نهاده بود.
جواب:
جواب آن است که این خبری است درست و بر این وجه نقل کرده اند و در کتابهای شیعیان و سنیان چنین ثبت شده است. از پیامبران چنین روایت شده است که اعمال آدمیان را باید به نیتی که دارند سنجید. اگر غرض عمر آن باشد که علی را از خانه آورد تا با ابوبکر بیعت کند و نه آنکه فرزند او را بکشد ، چنین قتلی به خطا باشد. و اگر عمداً کرده باشد هم ، نه معصوم است ، و حاکم خداست در آن جهان. و در این فصل بیش از این نمی توان گفت ، که خداوند بر اعمال آدمیان و بر پنهان و آشکارشان آگاه تر است.
"پاسخ شیخ نصیرالدین عبدالجلیل قزوینی مؤلف کتاب النقض در پاسخ به قاضی عبدالجبار معتزلی مؤلف کتاب فضائح الروافض"
سوال: آیا امام علی (ع) پشت سر عمر و ابوبکر نماز خوانده است؟
آنکه گفته است ، علی دو سال در نماز ابوبکر حضور داشته و در پشت سر وی نماز می خوانده است. ده سال نیز در زمان عمر چنین کرد. حقوق خویش از بیت المال می گرفت و آنان را با لقب امیرالمؤمنین خطاب می کرد. آنان نیز با وی مشورت می کردند و برخی از حدود را علی در زمان آنها اجرا می کرده است.
جواب:
پاسخ به این سخنان آن است که روا نباشد که بعد از مصطفی ، امیرالمؤمنین با فضل و عصمت در نماز به کسی اقتدا کند که از وی فروتر است و اگر در نماز شرکت کرده است به کسی اقتدا نکرده ، و اگر مالی گرفته است حق او بوده است ، کسی را بر وی منت نیست. عدم توجه و دوری از مال و بهرۀ دنیا امر آشکاری است و در روایات ما شیعیان حدیث و خبری نیست که در آن علی از خلفا به امیرالمؤمنین یاد کرده باشد. اگر هم چنین کرده باشد ، خرده ای بر آن حضرت نیست. اما اجرای حدود به واسطۀ پیروی از دستورات آنها نبوده بلکه در این کار علی فرمانبردار حکم خدا بوده است.
در کتاب اهل سنت این کلام از عمر بسیار نقل شده:"لو لا علی لهلک عمر" اگر علی در حکم و اجرای احکام به عمر کمک نمی کرد همانا عمر تاکنون هلاک شده بود. در کتاب الغدیر علامه امینی اینگونه مباحث فراوان است.
"پاسخ شیخ نصیرالدین عبدالجلیل قزوینی مؤلف کتاب النقض در پاسخ به قاضی عبدالجبار معتزلی مؤلف کتاب فضائح الروافض"
امتیاز امام علی علیه السلام بر دیگران
سؤال:
گفته می شود: ابوبکر، عمر، عثمان و حضرت علی (ع) مساویند، امتیاز امام علی علیه السلام بر آنها چیست؟جواب:ادله برتری ائمه اهل بیت و خصوصا حضرت امیر المومنین بر انبیاء الهی:
از جمله موضوعاتی که در بحث کلامی در کتب شیعه مطرح است و بر آن اقامه دلیل کرده اند برتری ائمه (ع) خصوصا حضرت علی (ع) بر پیامبران الهی غیر از پیامبر اسلام (ص) است.
ادله را در ادامه مطلب مشاهده کنید......
ادامه مطلب ...ادامه مطلب......
ادامه مطلب ...عنوان:اطاعت حضرت علی (ع) از پیامبر (ص) درچه حدی بوده است ؟
سؤال:
وقتی اهل سنت با داستانهایی در مورد نافرمانی های عمر بن خطاب ازپیامبر(ص) روبرو می‌شوند (از قبیل تمردش وقتی پیامبر (ص) تقاضای تکه‌ای کاغذ کرد تا بعضی چیزها را بنویسید که مطمئن گردد بعد از او امت گمراه نشوند.) سعی می‌کنند برای مقابله از راههای زیر پیروی کنند.
الف: امام علی (ع) نیز از اطاعت پیامبر(ص) در حدیبیه سرباز زد و نصیحت او را گوش نکرد.
ب: امام علی (ع) دست دخترش را در ازدواج به عمر داد.
ج: امام علی (ع) بچه‌هایش را ابوبکر، عمر و … نامید.
د: امام علی (ع) وقتی قدرت سیاسی در دستش بود، فدک را به حضرت زهرا (س) برنگرداند.
جواب :
الف: هیچ سند تاریخی معتبری در دست نیست که اثبات کند حضرت علی علیه السلام حتی در یک مورد از پیامبر صلی الله علیه و آله اطاعت نکرده و با ایشان مخالفت ورزیده باشد.
به ادامه مطلب بروید................
ادامه مطلب ...سؤال :چرا پیامبر اسلام خلافت حضرت على(ع) را به صورت مکتوب بیان نکردند؟
جواب:
پیامبر اسلام هیچ وقت در طول عمر شریف خود چیزى را ننوشتند و به قول قرآن، امى و مکتب نرفته بودند و نامههایى که ایشان به پادشاهان و غیره مىنوشتند خط خود رسول خدا نبود، بلکه حضرت املاء مىفرمودند و کاتب ایشان که حضرت على(ع) بود مىنوشتند. سپس رسول خدا نوشته را مهر مىزدند و بر فرض هم که حضرت داراى خط مىبودند، مگر یک برگ نوشته ارزش و اعتبارش از تجمع کثیر یکصدهزار نفرى غدیرخم بیشتر است؟
نسبت به چنین نوشتهاى دهها شبهه و تردید و اشکال و تهمت جعلى بودن مىتوان وارد کرد که هیچ یک در سخنرانى صریح روز غدیر قابل ورود نمىباشند. مخصوصاً این که بعد از آن سخنرانى و نصب خاص حضرت به مردم دستور داد به حضرت على(ع) تبریک گویند و به او به نحو سلام بر امیرمؤمنان سلام نمایند (السلام علیک یا امیرالمؤمنین) مردمى که به این حادثه صریح و عظیم وقعى ننهند به یک برگ نوشته هم عمل نخواهند کرد واگر سؤال شود چرا پیامبر در آخر عمر شریفشان فرمودند قلم و دوات بیاورید تا چیزى برایتان بنویسم تا هرگز گمراه نشوید صرف اتمام حجت با مردم و قدرتطلبان بود به همین دلیل پیامبر بعد از جمله توهینآمیز آن شخص(عمر) دیگر اصرارى بر آوردن قلم و دوات و نوشتن نفرمودند زیرا کسانى که تا این اندازه از پذیرفتن ولایت حضرت امیر(ع) استنکاف داشتند روشن شد که نوشته هم اثرى نخواهد کرد و خواهندگفت پیامبر در طول عمر خود خط ننوشتند (بنا بر مصالح مختلف و متعدد) و این خط جعلى است و از خود ایشان نیست. علاوه این که مصلحتهاى عدم کتابت ایشان از بین مىرفت و اگر هم مثل گذشته املاء مىکردند و حضرت على مىنوشتند گفته مىشد این مسأله چون به نفع نویسنده است نظر خود او است و اعتبارى ندارد و اگر هم به شخص ثالثى مىدادند که بنویسد گفته مىشد کاتب همیشگى پیامبر، على بود و کتابت از هر شخص دیگر مردود است و... .
سؤال :چرا اهل سنت حضرت علی ( ع ) را به عنوان وصی بعد از پیامبر(ص) قبول ندارند؟ لطفا کتابهایی در این زمینه معرفی نمایید؟
جواب:
درباره حقانیت شیعه ، در طول تاریخ صدها جلد کتاب پر حجم و عمیق توسط عالمان و فرزانگان نگاشته شده که در غالب آنها استناد به معتبرترین منابع اهل سنت شده و هیچ جای گریزی برای مخالفین باقی نگذاشته است . برای روشن شدن این مطلب باید ابتدا توجه کرد که اساسی ترین رکن اختلاف بین شیعه و دیگر مسلمانان چیست ؟ آنچه در این باره می توان گفت این است که : شیعه معتقد است پیامبر ( ص ) به امر الهی برای رهبری دینی و اجتماعی امت افراد معصوم و شایسته ای رانصب و معرفی نموده اند که اولین آنها حضرت علی ( ع ) می باشد .بنابراین رهبر و پیشوای حقیقی امت پس از پیامبر ( ص ) ، امامان اهل بیت ( ع ) می باشند .تنها یکی از ده ها دلیل متقن و معتبر شیعه در این باره حادثه غدیرخم در حجه الوداع است . در رابطه با مساله حجه الوداع و غدیر خم ، عین واقعه را به نقل از ترجمه الغدیر ( ج 1، ص 29 - 37 ) تقدیم می داریم . لازم است بدانید که این واقعه و خطبه پیامبر اکرم ( ص ) در آن ، مورد اجماع واتفاق جمیع مسلمانان شیعه و سنی است و جایگاه ویژه ای در نصوص دینی وادبیات و اشعار مسلمانان - اعم از عرب و غیر عرب - دارد .در متون اسلامی هیچ روایتی به اندازه این واقعه به حد فوق تواتر نرسیده است واحدی را یارای تردید در آن نیست . در میان صحابه پیامبر ( ص ) 110 نفر و ازتابعین 89 نفر آن را نقل کرده اند و طبقات راوی آن ، به 360 نفر رسیده است . شاعران بسیاری نیز این جریان را به نظم آورده اند ؛ از جمله : در قرن اول : امیرالمومنین ( ع) ، حسان بن ثابت انصاری ، قیس بن سعد بن عباده انصاری ، عمر و بن عاص بن وایل ، محمد بن عبدالله حمیری . در قرن دوم : کمیت بن زیاد، سید اسماعیل بن محمد حمیری ، شعیان بن مصعب کوفی . در قرن سوم : ابو تمام حبیب بن اوس طایی ، دعبل بن علی بن رزین الخزاعی و درقرون بعد ده ها نفر دیگر .از اهمیت این واقعه ، همان بس که علامه امینی یازده جلد کتاب ارزشمند ( ( الغدیر ) ) را درباره ً این حادثه به نگارش درآورده است .
اکنون این سوال رخ می نماید که اگر این واقعه در میان همه مسلمین ،اجماعی و مورد اتفاق است ، پس اختلاف در چیست ؟
اساس اختلاف بر سرهمان ماهیت و دلالت این واقعه است :
...............................................
ادامه مطلب ...مصحف امام علی(ع)چیست؟
درباره تاریخچه مصحف امام علی(ع)(قرآنی که توسط علی (ع) جمع‌آوری گردیده است) توضیحاتی دهید؟
جواب:
اولین مصحف بعد از ارتحال پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله مصحفی است که بوسیله امام علی علیه السلام جمع‌آوری شده است. این مصحف از نظر تعداد سوره‌ها و آیات هیچگونه تفاوتی با قرآن کنونی ندارد فقط در آن مصحف، ترتیب دقیق آیات و سور طبق نزول آنها رعایت شده است.
روایتی از امیرالمؤمنین (ع) در این باره هست که می‌فرماید:
آیه‌ای بر پیامبر صلی الله علیه و آله نازل نشد مگر آن که بر من خوانده و املاء فرمود و من آن را با خط خود نوشتم و نیز تفسیر و تأویل، ناسخ و منسوخ و محکم و متشابه هر آیه را به من آموخت و مرا دعا فرمود تا خداوند فهم و حفظ به من مرحمت فرماید، از آن روز تاکنون هیچ آیه‌ای را فراموش نکرده و هیچ دانش و شناختی را که به من آموخته و نوشته‌ام از دست نداده‌ام.
طبق نقل تاریخ، موقعی که علی علیه السلام بی مهری مردم را دید، در خانه نشست و تا جمع‌آوری قرآن از خانه بیرون نیامد، و بعد از جمع‌آوری، آن را به جمعی از صحابه که ابوبکر نیز یکی از آنان بود عرضه کرد و فرمود: تمام آنچه بر پیامبر نازل شده جمع‌آورده‌ام مبادا فردا بگویید از آن غافل بوده‌ایم. آن گاه یکی از سران گروه برخاست و با مشاهده آن مصحف گفت ما را به این نیازی نیست و آنچه نزد ما هست ما را کفایت می‌کند. علی علیه السلام فرمود: دیگر هرگز آن را نخواهید دید. آن گاه داخل خانه خود شد و کسی از آن پس آن مصحف را ندید. بعدها در زمان توحید مصاحف (دوران عثمان) بعضی از صحابه سراغ مصحف امام رفتند که امام به عللی از جمله حفظ وحدت و استواری قرآن از ارائه آن خودداری فرمودند.
برای اطلاعات بیشتر رجوع کنید به کتاب "پژوهشی در تاریخ قرآن" سید محمد باقر حجتی، ص385 394
سؤال :لیلة المبیت چیست؟ چه واقعهاى در آن شب به وقوع پیوست؟
جواب :
به شب اول ماه ربیعالاول سال سیزدهم بعثت که حضرت على(ع) جاى پیامبر اکرم(ص) خوابید، «لیلة المبیت» مىگویند.
خلاصه آن واقعه از این قرار است که در سال سیزدهم بعثت سران قریش در یک شوراى عمومى تصمیم گرفتند که نداى توحید را با زندانى کردن پیامبر یا کشتن و یا تبعید او خاموش سازند، چنانکه قرآن کریم مىفرماید:
«وَ إذ یَمکُرُ بِکَ الذیِنَ کَفَرُوا لِیُثبِتوکَ اَوْ یَقتُلوکَ أَو یُخْرِجُوکَ وَ یَمکُروُنَ وَ یَمکُرُ اللَّهَ وَ اللَّهُ خَیرُ المَاکِرینَ»؛ سوره انفال، آیه 30، ر.ک: تفسیر قرطبى، ج 7، ص 397، (داراحیاءالتراث العربى، بیروت). به خاطر بیاور هنگامى را که کافران نقشه مىکشیدند که تو را به زندان بیفکنند یا به قتل برسانند و یا از مکه خارج سازند. آنها چاره مىاندیشیدند و نقشه مىکشیدند، و خداوند هم تدبیر مىکرد؛ و خدا بهترین چاره جویان و تدبیرکنندگان است. سرانجام سران قریش تصمیم گرفتند که از هر قبیله، فردى انتخاب شود تا افراد منتخب در نیمه شب یک باره بر خانه حضرت هجوم برده، او را قطعه قطعه کنند. بدین طریق هم از تبلیغات او آسوده شوند و هم خون او در میان قبایل عرب پخش شود تا خاندان هاشم نتوانند با آنها به مبارزه برخیزند. فرشته وحى، پیامبر را از نقشه شوم مشرکان آگاه ساخت و به آن حضرت دستور داد تا از مکه به عزم مدینه خارج شود. پیامبر اکرم(ص) حضرت على(ع) را از این نقشه آگاه کرد و به او فرمود: «امشب در خوابگاه من بخواب و رواندازِ سبزِ مرا به خود بپیچ تا آنان تصور کنند که من هنوز در خانه و در بستر آرمیدهام و مرا تعقیب نکند». آن گاه پیامبر مخفیانه به سمت غار ثور حرکت کرد و از خداوند درخواست نمود تا دشمن را از دستیابى به او گمراه کند و آنان نتوانند او را پیدا کنند.... .ر.ک: فروغ ولایت، استاد جعفر سبحانى، ص 45-57، بخش دوم از فصل سوم، مؤسسه امام صادق، 1374ش.
در روایات شیعه و اهل سنت آمده است که على(ع) این کار را انجام داد و خداوند به خاطر این کار به فرشتگان مباهات نمود و موقعى که پیامبر به سوى مدینه در حرکت بود، این آیه را در شأن حضرت على(ع) نازل فرمود: «وَ مِنَ النّاسِ مَن یشرى نَفسَهُ ابتِغاءَ مَرضاتِ اللَّه و اللَّهُ رَئوف بالعباد»؛ ر.ک: احیاءالعلوم، الغزالى، ج 3، ص 378، (دارالهادى بیروت)؛ تذکرة الخواص، ابن الجوزى، ص 35، (مکتبة النینوى الحدیثه، تهران)؛ شواهد التنزیل، الحاکم الحسکانى، ج 1، ص 123، ش 4، (مجمع احیاء الثقافة اسلامیه)؛ الغدیر، علامه امینى، ج 2، ص 49 - 47، (دارالکتاب العربى، بیروت، 1398 ه ق). بعضى از مردم - با ایمان همچون على(ع) به هنگام خفتن در جایگاه پیامبر - جان خود را به خاطر خشنودى خدا مىفروشند، و خداوند نسبت به بندگان مهربان است. از این رخداد بىنظیر مىتوان به نتایج ذیل پى برد: درجه ایثار فوق العاده امام على(ع)؛ تبعیت محض ایشان نسبت به فرمان الهى و نبوى(ص)؛ عشق و علاقه غیر قابل توصیف آن بزرگوار نسبت به رهبر و مقتداى خود؛ و این نکته که در مواقعى که اصل و اساس اسلام در خطر قرار مىگیرد مىباید بهترین شخصیتها، حتى وجود مقدس على بن ابىطالب(ع) فدا گردد. نظیر آن را در ماجراى شهادت امام حسین(ع) براى حفظ اسلام مىتوان دید.
سؤال:آیا حضرت علی (ع) یک الگو و مثال خوبی برای انسانهاست؟
جواب:
حضرت علی (ع) نه تنها مثال خوب است بلکه عالیترین انسان و برترین الگو در جهان بشر بعد از رسول خدا است. سخنان رسول خدا (ص) دلیل روشنی بر همین ادعا است:
فرمود: "ان هذا اخی و وصیی و خلیفتی فیکم فاسمعوا له فاطیعوا "برادر و وصی و جانشین من در میان شماست به اوامر او گوش و اطاعتش نمائید[1].
«انا مدینة العلم و علی بابها.»[2]
یعنی من شهر علم هستم، "هر کس بخواهد به مدینه کسب علم و فضیلت و سعادت دنیا و آخرت وارد گردد باید از" در آن که حضرت علی (ع) است وارد گردد." از طریق غیر علی کسی به سعادت محمدی (ع) راه نمی یابد.
و خداوند متعال به این سخنان نورانی رسول خدا اکتفا نکرده و آیه ای را به عنوان دستور تعیین امامت حضرت علی (ع) و نصب او از طرف خود بیان فرموده است. آنهم در پایان آخرین حج رسولخدا (ص): «یا ایها الرسول بلغ ما انزل الیک من ربک و ان لم تفعل فما بلغت رسالته، والله یعصمک من الناس ان الله لا یهدی القوم الظالمین»
ای پیامبر آنچه از طرف پروردگارت بر تو نازل شده است کاملا «به مردم» برسان، و اگر نکنی، رسالت او را انجام نداده ای! خداوند ترا از «خطرات احتمالی» مردم نگاه می دارد. خدا جمعیت کافران «لجوج» را هدایت نمی کند[3].
این آیه شریفه که بهترین و روشنترین دلیل بر نصب امامت حضرت علی (ع) بعد از رسول خدا (ص) است دلیل روشنی هم بر برترین اسوه بودن آن حضرت بعد از رسول خدا (ص) است. زیرا اگر کسی از او لایقتر برای جانشینی حضرت بود بر خدای حکیم لازم بود که او را معرفی نماید.
پی نوشتها:
[1] کامل ابن اثیر، حوادث سال سوم بعثت- فرازهایی از تاریخ پیامبر اسلام (ص)/103.
[2] صحیح ترمذی، ج 5، ص 621.
[3] مائده، آیه 67- ترجمه آیت الله مکارم .